Każdego roku 25 maja obchodzony jest Dzień Afryki w celu upamiętnienia powołania Organizacji Jedności Afrykańskiej (OJA). Również dla salezjanów jest to szczególna data, jako że setki salezjanów pracują na tym kontynencie. Według ostatnich danych, „w Afryce wzrosła liczba powołań salezjańskich w porównaniu z innymi regionami salezjańskiego świata. Można ją uznać za najmłodszą część Zgromadzenia” – stwierdza ks. Silvio Roggia, salezjanin, z Dykasterii ds. formacji. „Ta rzeczywistość stwarza wielkie możliwości służby na rzecz dzieci i młodzieży”.

Afryka apeluje o większe zainteresowanie sobą. Często są uwypuklane jedynie negatywne aspekty: wojny, głód, choroby... Ale Afryka to przede wszystkim młody kontynent, z niewyobrażalną różnorodnością krajobrazów, grup etnicznych, języków... Salezjańscy misjonarze i salezjanie autochtoni pracują w większości krajów tego kontynentu, aby przyczynić się do rozwoju ludności poprzez edukację.

Afryka jest kolebką ludzkości, trzecim z najbardziej rozległych kontynentów naszego globu, liczącym największą ilość krajów – 54. Zamieszkuje go ponad 1,2 miliarda osób; jest też najmłodszym kontynentem na naszej planecie, lecz w przypadku tej części świata mówi się tylko o wojnach, chorobach, suszy, głodzie i korupcji. Afryka posiada przecież wszystkie rodzaje bogactw naturalnych; średnio w rodzinie przypada sześcioro dzieci. Ludność afrykańska to 3 tys. różnych grup etnicznych i ponad 1500 języków... I to jej mieszkańcy są właśnie największym bogactwem Afryki.

W latach 70. salezjanie realizowali Projekt Afryka, który był największym przedsięwzięciem Kościoła dotyczącym tego kontynentu. Zgromadzenie zaczęło być obecne nie jak dotąd w 6 krajach, ale w 43 państwach tego kontynentu. Obecnie w Afryce jest ponad 1200 salezjanów, 100 szkół, 80 ośrodków kształcenia zawodowego, 29 ośrodków dla dzieci potrzebujących, 200 oratoriów – ośrodków młodzieżowych, 7 ośrodków pracy dla uchodźców, 10 szpitali i przychodni medycznych, a także 4 radia wspólnotowe. Ale to tylko niektóre dane mówiące o działalności salezjanów w Afryce.

W niektórych krajach, takich jak Demokratyczna Republika Konga, salezjanie pracują u boku miejscowej ludności od ponad wieku, ponieważ taka jest podstawowa zasada pracy misjonarzy: być z tymi, którzy potrzebują pomocy. Były wojny, epidemie, klęski głodu, katastrofy naturalne, jednak salezjanie zawsze tam pozostali.