Wybudowano już 74 szkoły podstawowe, prawie 15 tys. dzieci objęto nauczaniem, a niezliczona liczba rodzin i wspólnot otrzymała wsparcie. To niektóre z danych związanych z projektem, który zaczęła realizować w 2012 roku Salezjańska Prokura Misyjna „Don Bosco Nanum” z siedzibą w Seulu (Korea Południowa), a którego celem było wybudowanie 100 szkół na obszarach wiejskich tego najmłodszego kraju na kontynencie afrykańskim, jakim jest Sudan Południowy.

W newsletterze z maja, rozesłanym do dobroczyńców, osób wspierających projekt  i przyjaciół Księdza Bosko,  dyrektor „Don Bosco Nanum” poinformował o zakończeniu projektu z powodów problemów w tym kraju, z którego uciekają przed starciami wojsk miliony cywilów, zmuszonych do szukania schronienia w sąsiednich krajach, takich jak Uganda, Demokratyczna Republika Konga i Etiopia.

Pomimo zakończenia projektu, zrealizowanego w trzech czwartych w zestawieniu z tym, co zamierzano dokonać, nie umniejsza to w niczym ogromnego znaczenia tego, co zostało dokonane, zapewniając tysiącom dzieci potrzebujących to najważniejsze dla przyszłości kraju źródło, jakim jest edukacja.

Projekt czerpał inspirację z wizjonerskiego pomysłu dwóch misyjnych specjalistów, salezjanów z Włoch: ks. Vincenzo Donatiego i koadiutora Giacomo (Jima) Comino, którzy po wielu latach pracy misyjnej w Korei Południowej, zostali przypisani do inspektorii Afryki Wschodniej (do której należą salezjańskie placówki w Sudanie Południowym), co nastąpiło kolejno w 1981 i 1992 roku. Na początku wielu wątpiło w powodzenie tego tak rozległego projektu edukacyjnego, ale ich odważne i angażujące zaproszenie do hojności, zostało entuzjastycznie przyjęte przez wiele osób dobrej woli, łącznie z ówczesnym inspektorem Afryki Wschodniej – ks. Giannim Rolandim i ks. Pascualem Chávezem, ówczesnym Przełożonym Generalnym, który wydał swoje pozwolenie w tym względzie na zakończenie wizytacji dla regionu Afryka-Madagaskar w 2012 roku.

Zostały wybudowane 74 szkoły z czterema salami lekcyjnymi każda, co jest owocem wspaniałych gestów hojności i solidarności bardzo wielu osób. Najważniejszą rolę odegrali tutaj dobroczyńcy z Korei, którzy wsparli budowę 51 szkół, a po nich – darczyńcy z Włoch (18 szkół), ze Stanów Zjednoczonych (2), z Austrii (2) i z Niemiec (1).

Po sześciu latach od rozpoczęcia jego realizacji projekt „100 Szkół w Wioskach” stanowi wielki przykład i inspirację dla całego salezjańskiego świata, zachęcając do tego, by za każdym razem stawiać sobie wysokie cele, kiedy w grę wchodzi edukacja ubogich dzieci i młodzieży.